ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ...

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα, 

είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς τον εκβιασμό της Πολιτείας, προς τον φτωχό και ταλαιπωρημένο πολίτη. Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας είναι πρωτάκουστο αλλά και τραγικό τη στιγμή που τα φορολογικά προβλήματα και οι πολλαπλές υποχρεώσεις έχουν ξεφύγει από κάθε πραγματικότητα. Μιλάω για τις ασφαλιστικές εταιρείες που σε συνεργασία με το κράτος εκβιάζουν σε βαθμό επικίνδυνο τον φτωχό πολίτη και ιδιαίτερα τον επαγγελματία που δεν είχε την οικονομική ευχέρεια να ασφαλίσει το αυτοκίνητό του τη συγκεκριμένα καταλυτική ημερομηνία. Οι  συνέπειες που αντιμετωπίζει ο πολίτης είναι: καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν ασφαλίζει το όχημά του ακόμα και αν αυτό είναι επαγγελματικό αν δεν πληρώσει πρώτα το πρόστιμο και μετά την αξία της ασφάλειας χωρίς καμία διευκόλυνση και κανένα διακανονισμό. Αυτός ο πολίτης αν είχε και δεν πλήρωσε  πρέπει να τον τιμωρήσουμε ακόμα πιο αυστηρά. Αν δεν είχε πρέπει να του πάρουμε το κεφάλι ή ότι άλλο του έχει απομείνει; Αυτό το κράτος πρόνοιας, με την τόσο μεγάλη αγκαλιά της αλληλεγγύης έχει γεμίσει την Ελλάδα με συσσίτια, χτυπήματα στην πλάτη και μακαρόνια με ρύζι για τους φτωχούς.  Φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους και μεγάλα σκάνδαλα που κουκουλώνονται ή κρύβονται κάτω από το τραπέζι των μεγάλων συναλλαγών από τους επικίνδυνους καρχαρίες που κατηγορεί ο ένας τον άλλον για να κρύψει ο καθένας τα δικά του. Κανένας κλέφτης του δημοσίου χρήματος δεν τιμωρήθηκε ανάλογα. Κανένας μιζαδόρος δεν έφερε τα χρήματα πίσω. Καμία φαρμακοβιομηχανία δεν ζήτησε συγγνώμη από το λαό για το κακό που του προκάλεσε όχι με τις μίζες αλλά με τα φάρμακα που τον ποτίζει ακόμα και σήμερα. Δεν θέλω να πως περισσότερα γιατί ήδη μ’ έπιασε πονοκέφαλος και αναρωτιέμαι: Θα βρεθεί άραγε κανένας πολιτικός παράγοντας να ξεσκεπάσει αυτή τη σαπίλα για να τιμωρηθούν αυτοί που πραγματικά φταίνε; Ο απλός πολίτης δεν μπορεί να πληρώσει την ασφάλεια του αυτοκινήτου του παρότι θέλει να είναι ασφαλισμένος αυτός, η οικογένεια και η επιχείρησή του αλλά δεν έχει χρήματα. Γιατί λοιπόν αυτό το κράτος πρόνοιας που μεριμνεί με «μακαρόνια και ρύζι» για τους πολίτες δεν προσπαθεί αντί για μακαρόνια και ρύζι να προστατέψει τη ζωή, την περιουσία και την αξιοπρέπεια όχι μόνο του μεμονωμένου πολίτη αλλά ολοκλήρου του Έθνους μας;                                                                                                                                          Γ. ΡΕΘΥΜΙΩΤΑΚΗΣ