Τα κριτήρια της πραγματικής ανάπτυξης




Η κυβέρνηση πανηγύριζε την …είσοδο σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και συνέθετε το νέο …μουσικό αφήγημα της ευδαιμονίας των Ελλήνων, την ώρα που η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωνε ύφεση 1,2% για το τελευταίο τρίμηνο του 2016 (προσωρινά στοιχεία), δηλαδή το χειρότερο τρίμηνο εν σχέσει και με την ύφεση του θέρους του 2015.
Κι αυτό τη στιγμή που οι κρίσιμες (υποτίθεται) διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη αξιολόγηση βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Και ασφαλώς επιβαρύνονται από τα προσωρινά (έστω) στοιχεία τής ανεξάρτητης πλέον ΕΛΣΤΑΤ.
Και ο λόγος της κυβέρνησης, όμως, αλλά και τα τυποποιημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (η οποία υπάγεται πλέον στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία), δεν λαμβάνουν υπόψη τους ουσιαστικούς παράγοντες μιας πραγματικής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, όπως τους προσδιορίζει η κλασική οικονομική θεωρία:
●τον δείκτη της πραγματικής ανεργίας με κριτήριο την πλήρη, αξιοπρεπή και ασφαλισμένη εργασία,
●τον δείκτη της ποιότητας και πληρότητας του Κοινωνικού Κράτους,
●τον δείκτη προστασίας του περιβάλλοντος και αειφορίας των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών ανάπτυξης,
●τον δείκτη της διαδραστικής αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας,
●τον δείκτη της ανθρώπινης ανάπτυξης όπως έχει προσδιοριστεί από τον ΟΗΕ,
●τον δείκτη αποταμίευσης των νοικοκυριών ως βάση της ομαλής λειτουργίας των Τραπεζών,
●την επαρκή χρηματοδότηση των επενδυτικών αιτήσεων και προγραμμάτων,
●την αποτελεσματική και ταχεία λειτουργία των δημοσίων εξουσιών και των κρατικών υπηρεσιών,
●τον βαθμό ανανέωσης του πάγιου κεφαλαιουχικού εξοπλισμού,
●τον δείκτη συμμετοχής των νέων τεχνολογιών στα παραγόμενα προϊόντα κ.λπ.
Όλοι άλλωστε γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα του τρίτου γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου:
-οι συντάξεις και οι μισθοί μειώνονται συνεχώς,
-οι εργασιακές σχέσεις απορρυθμίζονται,
-οι παροχές υγείας, περίθαλψης, φαρμάκων καταρρέουν παρά την αυξανόμενη άμεση (εισφορές) και έμμεση (αγορά αναλώσιμων υλικών, ειδών ιματισμού κ.λπ.) συνεισφορά από τους ασθενείς και τους συγγενείς τους,
-τα σχολεία συγχωνεύονται,
-οι δημόσιες υπηρεσίες των ακριτικών, νησιωτικών και προβληματικών περιοχών καταργούνται,
-τα εισοδήματα υπερφορολογούνται,
-η φυγή των νέων επιταχύνεται,
-η ανεργία καλπάζει (παρά τον συνυπολογισμό ως εργαζομένων αυτών που απασχολούνται εν είδει «εργασιακής» …γυμναστικής λίγες ώρες την εβδομάδα και παρά τη μείωση του πληθυσμού από την αθρόα μετανάστευση των νέων),
-η πρωτογενής παραγωγή καταρρέει,
-ο πανάρχαιος μικρο-ιδιοκτητικός τρόπος παραγωγής καταργείται,
-οι μικρομεσαίοι απομειώνονται με ραγδαίους ρυθμούς,
-ο σχηματισμός παγίου κεφαλαίου από τις όρθιες ακόμα επιχειρήσεις επιβραδύνεται,
-ο τεχνολογικός εξοπλισμός απαρχαιώνεται,
-τα κεφάλαια κινήσεως σπανίζουν,
-τα συμβόλαια των tour operators του σωτήριου τομέα του τουρισμού συνάπτονται και πληρώνονται στο εξωτερικό, αποκομμένα παντελώς από την εγχώρια παραγωγή υπηρεσιών και τροφίμων
-ο διαχρονικός υλικός και άυλος πλούτος της πατρίδας απαλλοτριώνεται με διαδικασίες ρευστοποίησης,
-τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας εκμηδενίζονται,
-η κοινοβουλευτική διαδικασία έχει μετατραπεί σε μηχανισμό παραγωγής υπαγορευμένων από τους δανειστές εφαρμοστικών νόμων και
-η γραμμή της κλασικής διάκρισης των εξουσιών ξεθωριάζει.
Και βεβαίως όταν οι νέοι βλέπουν στα καθημαγμένα βλέμματα και στις ρημαγμένες ζωές των γονέων και των παππούδων τους την κατάληξη και του δικού τους εργασιακού βίου, τότε, ακόμα και όλες οι άλλες προϋποθέσεις να υπάρχουν, δεν δημιουργούνται μεσομακροπρόθεσμα θετικές προσδοκίες για την οικονομία.
Παρ’όλα αυτά, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για «το πλεόνασμα του αίματος» που προέρχεται από τους φόρους, τις μειώσεις των συντάξεων, των μισθών και των απαραίτητων ειδών διατροφής και από τη στάση πληρωμής του Δημοσίου στους ιδιώτες, που συνθέτουν μια καθαρά υφεσιακή πολιτική.
Γι’αυτό καλό θα είναι, οι οικονομολογούντες κυβερνητικοί λειτουργοί, προτού βγάζουν τα ανέξοδα λογύδρια περί ανάπτυξης και προτού θέσουν τα φίλια μέσα σε τροχιά πανηγυρισμών, να ανοίγουν που και που και κανένα εγχειρίδιο της κλασικής οικονομίας και οικονομετρίας για να επαναφέρουν στη μνήμη τους την έννοια της ανάπτυξης, τα ποιοτικά της κριτήρια και τα στατιστικά της στοιχεία. Και κυρίως να παρακολουθούν την εξέλιξη της ζωής των πολιτών και την αγωνία τους για την καθημερινή επιβίωση.
Για την ΕΝΥΠΕΚΚ
Ο Πρόεδρος
Αλέξης Π. Μητρόπουλος


0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου