Ξαφνικά αστραπές, κεραυνοί και βροντές άλλαξαν όλη την
εικόνα της ζεστής καλοκαιρινής περιόδου που διανύουμε. Οι λάμψεις ήταν τόσο
φωτεινές και οι βροντές τόσο δυνατές λες και ο θεός κάτι ήθελε να πει στους
ανθρώπους. Ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί και σαν καταρράκτης η βροχή και το χαλάζι
έσβησαν τη φωτιά στα Δερβενοχώρια γιατί ο θεός μας λυπήθηκε. Ζούμε σε μια εποχή
άνευ προηγουμένου γιατί ποτέ δεν είχαμε αυτές τις έντονες μεταβολές των
καιρικών συνθηκών κατά τη διάρκεια της μέρας, δηλαδή ξέραμε ότι το καλοκαίρι θα
έχουμε λιακάδες και μετά το φθινόπωρο προς το χειμώνα βροχές και καταιγίδες.
Τώρα ξυπνάμε το πρωί και είναι καλοκαίρι, το μεσημέρι κρυώνουμε, το βράδυ δεν
ξέρουμε αν θα έχουμε καταιγίδα ή καύσωνα και η ζωή συνεχίζεται. Αναρωτήθηκε
άραγε κανένας τι φταίει; Τα γιατί είναι τόσα πολλά και αναπάντητα ενώ η
πραγματικότητα είναι μία και βρίσκεται μπροστά μας, βάλαμε τα χέρια μας και
βγάλαμε τα μάτια μας. Όταν δε σέβεσαι το περιβάλλον, όταν βάζεις φωτιά σε
ολόκληρες εκτάσεις πρασίνου, όταν σπαταλάς άσκοπα τα δώρα που μας έχει χαρίσει
απλόχερα η φύση είναι λογικό και αναμενόμενο να υπάρξουν σημαντικές αρνητικές
συνέπειες για όλους μας. Γιατί όπως
αγαπάς και φροντίζεις το σπίτι σου, έτσι πρέπει να κάνεις και με τα δέντρα, τα
ζώα, το νερό και καθετί που ανήκει σε όλους μας, γιατί όλοι έχουμε ευθύνη πέρα
από τα όρια του σπιτιού μας και μόνο όταν πάψει ο εαυτός μας να είναι το κέντρο
του κόσμου και βάλουμε στην άκρη τον εγωισμό μας, η φύση θα μας ανταμείψει.
Γ. Ρεθυμιωτάκης
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου