Η μεγάλη φωτιά που έκαψε ότι βρήκε μπροστά της, δεν έκανε διακρίσεις σε
φτωχούς και πλούσιους γιατί δεν είχε ούτε γνώσεις, ούτε συναισθήματα. Το κακό που
έγινε κατασπάραξε ανθρώπους, περιουσίες και όνειρα. Από την πρώτη στιγμή, το
ενδιαφέρον της Πολιτείας, της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, των
μεγάλων οργανισμών και φορέων με διάφορες ανακοινώσεις και παροχές, βοηθάνε
αυτούς που κρίνουν ότι έχουν ανάγκη. Το πρώτο πράγμα που βλέπουν όλοι αυτοί οι
κρατικοί και οι ιδιωτικοί παράγοντες, είναι το σπίτι που κάηκε, πόσα τετραγωνικά
ήταν και ο εξοπλισμός. Σκέφτηκε άραγε κανείς ότι μέσα σε όλα αυτά τα θύματα
υπήρχαν και άνθρωποι που δεν είχαν σπίτια, έμεναν σε κάποιο κάμπινγκ ή σε
κάποιο τροχόσπιτο που η πυροσβεστική και οι ελεγκτικές υπηρεσίες, βεβαιώνουν
ότι καταστράφηκαν, από πού και πως θα ξαναρχίσουν τη ζωή τους; Μέσα σε όλο αυτό
το χάος, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτούς που από τη μια στιγμή στην άλλη
έχασαν αυτά τα λίγα, τα μικρά περιουσιακά τους στοιχεία, που μπορεί να ήταν σε
μια παράγκα, σ’ ένα τροχόσπιτο ή σε μία σκηνή. Δυστυχώς όμως, όπου φτωχός κι
μοίρα του. Κάηκαν ολοσχερώς δύο κάμπινγκ που έμεναν μέσα άνθρωποι και
οικογένειες γιατί δεν είχαν κάποιο άλλο κατάλυμα. Δεν ήταν το εξοχικό τους
εκεί, απλά δεν είχαν τίποτα άλλο κάπου αλλού. Όλα τους τα υπάρχοντα και όλες
τους οι ελπίδες ήταν εκεί. Για τους ανθρώπους αυτούς, δεν υπήρξε αλλά και δεν
υπάρχει κανένα ενδιαφέρον. Και ξέρετε γιατί; Γιατί απλά δεν μπορούν να
διεκδικήσουν όπως λένε οι αρμόδιοι, αφού δεν πλήρωναν ΕΝΦΙΑ.
Στις φωτογραφίες
που βλέπετε, είναι το πριν και το μετά. Για κάποιους υπάρχει μετά και συνέχεια,
για κάποιους άλλους όμως, δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα εκτός από την δύναμη και
το κουράγιο που τους δίνει ο Θεός να σταθούν ξανά στα πόδια τους, σε κάποιο
άλλο ενοικιαζόμενο ή παραχωρημένο καταυλισμό, χωράφι ή κατασκήνωση. Ήθελα να
‘ξερα όμως, όλοι αυτοί οι εμπειρογνώμονες που επισκέφτηκαν αυτούς τους χώρους,
δεν είδαν ή δε κατάλαβαν τίποτα, δεν τους είπε κανένας ότι αυτοί που δεν έχουν
τίποτα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ αυτούς που κάηκε το εξοχικό τους; Ο κόσμος
πρέπει να γνωρίζει ότι απ’ αυτή την κατηγορία, έχουν πεθάνει άνθρωποι, άλλοι
βρίσκονται ακόμα σε νοσοκομεία και άλλοι δε θα συνέλθουν ποτέ γιατί νιώθουν ότι
η Πολιτεία τους ξέχασε ή δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Μιλήσαμε με ανθρώπους
απελπισμένους, αγανακτισμένους και ανήμπορους να αντιμετωπίσουν όλη αυτή την
κατάσταση. Τους εξηγήσαμε ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ και ότι υπάρχει Θεός
για όλους και για τις κακές και για τις καλές στιγμές της ζωής. Προσπαθούμε να
τους εξηγήσουμε ότι μπορούν, ότι αντέχουν ακόμα και ότι όλα αυτά τα προβλήματα
και οι καταστροφές που αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν με αιτία
την αδιαφορία, θα πρέπει να τους κάνουν πιο δυνατούς και πιο σίγουρους ότι
μπορούν να αντέξουν, να νικήσουν και να δημιουργήσουν ξανά. Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΜΕΑ και
το κέντρο μας, θα συνεχίσουν την έρευνα και θα αποκαλύψουν με φωτογραφικό
υλικό, το πριν και το μετά, με μαρτυρίες των παθόντων και τα παράπονα των
αδικημένων. Γιατί πραγματικά, υπάρχει μεγάλη αδικία, προς κάθε κατεύθυνση και
αυτό το αποδεικνύει το παρελθόν σε διάφορες άλλες περιοχές με παρόμοια
προβλήματα, μεγάλες υποσχέσεις και μηδαμινή αποτελεσματικότητα. Εν αναμονή
λοιπόν νέων αποκαλύψεων στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας.
Άρθρο από την εφημερίδα μας "Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΜΕΑ"
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου