Ο λαός δεν μπορεί να «σηκώσει» το τρίτο υπερΜνημόνιο!

                  
                                                
        1.Η Ελλάδα σε βαθειά και γενικευμένη κρίση
Η χώρα έχει βυθιστεί σε μια πρωτοφανή, βαθειά και γενικευμένη κρίση, που όλοι διεκτραγωδούν, ο καθένας από τη δική του οπτική. Κρίση οικονομική, θεσμική, πολιτισμική, κοινωνική…, κυρίως κρίση προσανατολισμού που δημιουργεί αμηχανία και απογοήτευση και επιτείνεται από τη γεωπολιτική αστάθεια και τη μεταβλητότητα στην ευρύτερη περιοχή.Όλοι μέρα με τη μέρα συνειδητοποιούν ότι περιθώρια ανάκαμψης και αυτοδύναμης-πρωτογενούς ανασυγκρότησης εντός του ετερόνομου και διαρκώς προς το χειρότερο ανανεούμενου μνημονιακού προγράμματος ΔΕΝ υπάρχουν.Ο έλεγχος, η εποπτεία, οι στόχοι, η πορεία, τα μεγέθη και τα αποτελέσματα της κυβερνητικής και οικονομικής δραστηριότητας επιβάλλονται, εποπτεύονται και «επαληθεύονται» από τους δανειστές.Όσες κινητήριες παραδοσιακές αστικές δυνάμεις απέμειναν, συκοφαντούνται συλλήβδην με μιαν αίολη ιδεολογική ελαφρότητα και από τους δανειστές και από τους εφαρμοστές του τρίτου υπερΜνημονίου. Άλλες διώκονται ή χλευάζονται, συρρικνώνονται, χρεοκοπούν ή μετακομίζουν σε άλλες χώρες, αφού το συνδυασμένο και αλληλοσυμπληρούμενο αναπτυξιοκτόνο και φτωχογόνο σύστημα μέτρων που εφαρμόζεται, έχει αδρανοποιήσει κάθε δημιουργική παραγωγική δύναμη και πρωτοβουλία. Νέες και φιλόδοξες παραγωγικές δυνάμεις τής ατομικής ή κοινωνικής οικονομίας εγκαταλείπονται στην απέραντη πιστωτική ανυδρία με αποτέλεσμα τον αφανισμό των μικρομεσαίων και την κατάργηση των θέσεων εργασίας στο εμπόριο, στα επιτηδεύματα, στις παραδοσιακές τέχνες, στην αυτοαπασχόληση, στις υπηρεσίες.
Οι περισσότεροι νέοι (-ες) μας, με τα πολλά ουσιαστικά και τυπικά προσόντα που τους παρέχουν τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρά την τραγική υποστελέχωση και υποχρηματοδότησή τους εν σχέσει με τα ευρωπαϊκά, εγκαταλείπουν τη χώρα και ενισχύουν, με τις γνώσεις και τις ικανότητές τους, τις ξένες ανταγωνιστικές οικονομίες, μεταφέροντας ταυτόχρονα στις πλουσιότερες χώρες (κυρίως των δανειστών) όλες τις πολύχρονες δαπάνες σπουδών τού κράτους και των γονέων τους.

2.Τα μνημονιακά κόμματα σε στρατηγικό αδιέξοδο
Τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, που το καλοκαίρι του 2015 ψήφισαν το λεπτομερές, γενικευμένο και ανακεφαλαιωτικό Μνημόνιο (ν. 4336/2015) μετά «το Βατερλό της διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αντί να συνεννοηθούν μεταξύ τους για να διαχειριστούν τα …«επιτεύγματά» τους (αφού έτσι -έστω παραπλανημένος, αμήχανος και με τεράστια για τα μεταπολιτευτικά χρονικά αποχή-  αποφάσισε ο λαός) ώστε να συμβάλλει το καθένα, με τις δικές του προσβάσεις και παραδοσιακές συγγένειες στην Ευρώπη, για την άμβλυνση των χειρότερων πτυχών τής μνημονιακής πολιτικής, επιδίδονται σε …μάχες χαρακωμάτων και εντυπωσιασμού, σε σκιαμαχίες, προκειμένου να συντηρήσουν την παραπλανητική εικόνα των δήθεν μεγάλων διαφορών στο ιδεολογικό φαντασιακό και κατ’ακολουθίαν την εκλογική τους πελατεία. Έτσι, οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, το «μνημονιακό ιδεολογικό τόξο», στο οποίο προσχώρησε πλησίστια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν κατάφεραν (λόγω χαμηλού διαπραγματευτικού κύρους και ανύπαρκτων εναλλακτικών σχεδίων) να θέσουν υπό ουσιαστική διαπραγμάτευση το Ελληνικό Ζήτημα. Ηττήθηκαν απαρχής και συνθηκολόγησαν καλυπτόμενες πίσω από τον «μπαμπούλα» τής εξόδου από την ΟΝΕ και το ευρώ. Μάλιστα δε, ερμήνευσαν την ήττα και την άνευ όρων αποδοχή τού ακόμη χειρότερου σχεδίου των δανειστών ως τάχα …επιτυχία παραμονής μας στο ευρώ!! Απέκρυψαν συλλήβδην ή απέφυγαν να απαντήσουν γιατί δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον λαό και την πατρίδα στο ευρώ με όρους κοινωνικής αξιοπρέπειας και σχετικής εθνικής κυριαρχίας.

3.«Αριστερός»-βαλκανικός θατσερισμός χωρίς τέλος!
Η πολιτική πλέον που εφαρμόζει η κυβέρνηση, ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα (κατάργηση ΕΚΑΣ, εγγύηση μόνο της εθνικής σύνταξης, πλήρη σύνταξη με 40 χρόνια ασφάλισης, θέσπιση της «ρήτρας προσδοκίμου» στα όρια ηλικίας, υπολογισμός της σύνταξης επί τη βάσει απομειωτικών μαθηματικών τύπων και όλου του εργασιακού βίου, «ποινή» περικοπών μέχρι 40% για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις σε μια αφιλόξενη αγορά εργασίας κυρίως γι’αυτούς που βρίσκονται κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης, κατάργηση της ιδιαιτερότητας των πολυτέκνων, των ανάπηρων, των βαριά εργαζομένων κ.λπ., ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή στα φάρμακα, κατάρρευση του ΕΣΥ…), είναι η πιο άγρια νεοφιλελεύθερη «ατζέντα» που έχει εφαρμοστεί σε ανεπτυγμένη χώρα τη μετα-νεωτερική περίοδο. Η αναρρίπιση εξάλλου και συντήρηση της μάχης των γενεών τείνει να καταστρέψει και τον παραδοσιακό κοινωνικό και οικογενειακό ιστό. Η καταστροφική φορολόγηση με τον ΕΝΦΙΑ, τα τεκμαρτά εισοδήματα και την κατάργηση του αφορολόγητου, σε μια αποδομημένη οικονομία, εξαφανίζει κάθε αποταμίευση και δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών στο οικονομικό γίγνεσθαι, αφού όλο και περισσότερα στρώματα κινούνται κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Για πρώτη φορά σε ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα της ΕΕ, φέτος το καλοκαίρι, οι ευέλικτες-άτυπες-περιστασιακές σχέσεις εργασίας, που αυξάνονται αλματωδώς, ξεπέρασαν τις κανονικές θέσεις σταθερής μισθωτής εργασίας. Όλοι αυτοί οι νέοι της «μνημονιακής ειλωτείας» τρέχουν από εργοδότη σε εργοδότη, από τόπο σε τόπο, από μια περιστασιακή εργασία «του ποδαριού» σε άλλη ή στα «κοινωνικά προγράμματα των ωφελουμένων», για να κερδίσουν ένα κομμάτι ψωμί, καταδικασμένοι να εγκαταλείψουν κάθε όνειρο για δημιουργία οικογένειας και για συμμετοχή στην πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου. Οι περήφανοι και προσοντούχοι νέοι και νέες αρνούνται να αποδεχθούν τις ποικιλώνυμες μορφές νεανικής εργασιακής ειλωτείας που τους προσφέρει αφιδώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με στόχο τη στατιστική μόνο μείωση του αριθμού των ανέργων.
4.Κυβέρνηση-δανειστές κατεδαφίζουν το Κοινωνικό Κράτος!
  Δημόσια αγαθά (ενημέρωση) στο έλεος του καζινο-καπιταλισμού!
Η συνάρτηση Εργασιακού-Ασφαλιστικού διαλύεται, το Κοινωνικό Κράτος καταρρέει, η δημόσια και κοινωνική περιουσία εξατμίζεται, οι θεσμοί ευτελίζονται, η διάκριση των εξουσιών δοκιμάζεται, ο πολιτισμός υποτάσσεται σε εύκολα, ενσωματώσιμα στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, ΑΝΤΙιστορικά και ΑΝΤΙκοινωνικά αφηγήματα αυτοπροσδιορισμού και βολονταρισμού που υλοποιούν τις από δεκαετίες απόψεις του 3% του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ… Ο διαχρονικός άυλος και υλικός πλούτος της πατρίδας αλλοτριώνεται με διαδικασίες ρευστοποίησης, πρωτοφανείς στην οικονομική ιστορία τού καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, όπου «κράτος πουλάει σε κράτος», ξένες κρατικές εταιρίες (κυρίως των δανειστών) αγοράζουν δημόσια περιουσία, κοινωφελείς επιχειρήσεις και δημόσια αγαθά του «δέσμιου κράτους», δηλαδή κρίσιμα υπαρκτικά στοιχεία για τη λειτουργία ενός στοιχειωδώς συγκροτημένου οικονομικού και κοινωνικού συστήματος.Μάλιστα, μετά από 27 χρόνια, διενεργήθηκε δημοπρασία κλειστού αριθμού τηλεοπτικών συχνοτήτων με τις ακραίες διαδικασίες του καζινο-καπιταλισμού των εκατοντάδων «χτυπημάτων», κάτι που ακόμα και ο Φρίντμαν, ο πατέρας της νέας εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού, θεωρούσε παράδοση των κοινωνιών στην κόλαση, αναφορικά με κρίσιμα για τη λειτουργία της κοινωνίας δημόσια αγαθά! Έτσι η Ελλάδα μεταβάλλεται γρήγορα σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις κεντροευρωπαϊκές. Το φαινόμενο αυτό ξεπερνά κατά πολύ και τις πλέον ευφάνταστες διαπιστώσεις αυτών που μιλούσαν πριν μερικά χρόνια για τη μεταβολή της χώρας σε «αποικία χρέους», σε «κράτος-ΕΟΖ», σε «Ελ Ντοράντο» φτηνής εργασίας χωρίς αρχές, αξίες και αξιοπρέπεια… Και κυρίως χωρίς τον μικρο-ιδιοκτητικό τρόπο παραγωγής και λειτουργίας που συντηρούσε και ανανέωνε διαχρονικά τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της πατρίδας (λόγω της φύσης και της διάρθρωσης των συντελεστών τής παραγωγής, του πολιτισμού, των ηθών, εθίμων και των χαρακτηριστικών του λαού μας)  και αποτέλεσε την υλική-παραγωγική βάση επινόησης της Δημοκρατίας. Η μόνη διέξοδος σήμερα που προβάλλει επιτακτικά και άμεσα ως λύση κοινωνικής και ιστορικής επιβίωσης και συνέχειας του λαού και του έθνους, προτού ολοκληρωθεί η πορεία μετάπτωσής μας σε «κράτος-παρία» («rogue»), είναι η ανακοπή του τρίτου μνημονιακού προγράμματος μέσω μιας τεκμηριωμένης νομικά, οικονομικά, θεσμικά καταγγελίας του και επαναδιαπραγμάτευση της πορείας της χώρας χωρίς ταμπού, προκαταλήψεις και ψευτοδιλήμματα. Ο λαός δεν μπορεί να «σηκώσει» το τρίτο Μνημόνιο! Ματώνει χωρίς προοπτική και ελπίδα! 
5.Κοινωνική-Πατριωτική Συνεννόηση: Άμεσες προτεραιότητες
Η απάντηση στην κρίση που δίνει η παράδοση και η ιστορία μας είναι προφανής: Η προώθηση μιας στέρεας, ισχυρής και διαρκούς Κοινωνικής (Πατριωτικής) Συνεννόησης των πολιτών και Κοινωνικών Οργανώσεων, με τη συμμετοχή και των δυνάμεων που δεν ευθύνονται (τουλάχιστον σε κυβερνητικό και θεσμικό επίπεδο) για τη μνημονιακή κατολίσθηση! Στη συγκρότηση αυτής της Κοινωνικής Συνεννόησης πρέπει να συμμετάσχουν ΟΛΟΙ οι πολίτες και οι συλλογικότητες, φορείς και πρόσωπα με πρώτη και κεφαλαιώδη αξίωση την επανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και της κοινωνικής αξιοπρέπειας! Η Κοινωνική Συνεννόηση δεν μπορεί να είναι απλώς σύμπραξη πολιτικών κομμάτων και προσωπικοτήτων, αλλά πρέπει να προκύψει μέσα από βαθειά ενημέρωση και συνειδητοποίηση του λαού που θα αναλάβει και την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Προτεραιότητες της νέας αυτής Κοινωνικής Συνεννόησης θα είναι:
-να σταματήσει την εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος,
-να αλλάξει τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων,
-να οδηγήσει τη χώρα στο ξέφωτο μέσα από έναν νέο εθνικό οικονομικό και κοινωνικό ανασχεδιασμό και
-να μειώσει τις δυσκολίες του εγχειρήματος ανάκτησης της κυριαρχίας και της αναπτυξιακής πρωτοβουλίας.

6.Νέα Εθνική Διαπραγμάτευση-Δύο άξονες
Η νέα εθνική διαπραγμάτευση πρέπει να διεξαχθεί από δημόσια πρόσωπα με μεγάλη εργασιακή, επιστημονική και κοινωνική εμπειρία του εσωτερικού και του απόδημου Ελληνισμού. Με Έλληνες που έχουν βαθειά γνώση των αμφισημιών και ευφημισμών της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής και έχουν αντιληφθεί τις ρωγμές που διανοίγονται στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα».
Ανεξαρτήτως όμως έκβασης και πορείας, είναι βέβαιο ότι:
-Στο κοινωνικό επίπεδο πρέπει να καταργηθούν όλες οι ρυθμίσεις-«ρήτρες» της «κοινωνικής ευθανασίας» και εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.
-Στο εθνικό επίπεδο πρέπει να αξιώσουμε επανάκτηση ΟΛΩΝ των δικαιωμάτων αυτοκαθορισμού και αυτοδιάθεσης της χώρας που προβλέπονται από το Σύνταγμα και το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο και σήμερα έχουν παραμερισθεί, παρά την όξυνση των εθνικών θεμάτων, ως αποτέλεσμα της γεωστρατηγικής αδυναμίας, της υποβάθμισης και της αδράνειας της χώρας.
Στη νέα αυτή καταγγελτική επαναδιαπραγμάτευση βάσει των διεθνών κανόνων, μεθόδων και αισθητικών τής διαπραγματευτικής διαδικασίας, πρέπει να χρησιμοποιηθούν όλα τα όπλα, μέσα, ερείσματα και διεθνή δικαιώματα που η πρόσφατη ιστορία της πατρίδας μας παρέχει. Η διαπραγμάτευση άλλωστε πρέπει να γίνει «περί πλήθουσαν» (ελληνική και διεθνή) «αγοράν», να γίνεται δηλαδή όλο και περισσότερο κτήμα του λαού, ώστε να μην καταστεί άθυρμα μιας στενής ηγετικής ομάδας, όπως στο παρελθόν, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Η νέα διαπραγμάτευση πρέπει να γίνει υπόθεση του κινήματος, μια κατηγορηματική «λαϊκή αφήγηση», που θα αξιώσει διαφορετική μεταχείριση, συνειδητοποιώντας όμως και αναλαμβάνοντας το προσωρινό κόστος όλων των εκδοχών ενός τέτοιου τολμηρού αναγεννητικού εγχειρήματος. Το εσωτερικό θεσμικό αδιέξοδο πρέπει να επιλυθεί με εκλογές και συγκρότηση κυβέρνησης άρνησης εφαρμογής του Μνημονίου και αποτροπής τής επαπειλούμενης ολοκληρωτικής καταστροφής! Η ονομαστική διαγραφή του χρέους (από την οποία παραιτήθηκε γραπτώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!) και η οικονομική ενίσχυση για χρηματοδότηση του προγράμματος της αυτοδύναμης ανάπτυξης, ως πρόσθετη αποζημίωση των ολέθριων (και οικονομετρικά) σφαλμάτων των μνημονιακών πολιτικών, θα είναι πρώτα στην ατζέντα της νέας αντιμνημονιακής κυβέρνησης. Η νέα Κοινωνική Συνεννόηση θα αποτρέψει την επιδείνωση του Μεταναστευτικού και θα προσπαθήσει να άρει τα τραγικά αποτελέσματα και τις ακόμη δυσμενέστερες προοπτικές που το μειοψηφικό ιδεολογικό ρεύμα της ΑΠΟεθνοποίησης κατάφερε να διογκώσει, αφήνοντας την χώρα έρμαια στις διαθέσεις της Τουρκίας και των ιδιοτελών στρατηγικών της ΕΕ, οι οποίες μεταβάλλουν την πατρίδα σε άβουλη και μοιρολατρική θεραπαινίδα τους.

7.Ο κίνδυνος «συνταγματοποίησης» του Μνημονίου
Η νέα Κοινωνική Συνεννόηση θα αγωνιστεί να αποτρέψει πάση θυσία την επαπειλούμενη συνταγματική αναθεώρηση που -υπό το καθεστώς της απόλυτης θεσμικής ετερονομίας- δεν μπορεί παρά να είναι αναθεώρηση «συνταγματοποίησης» του Μνημονίου!Γι’αυτό καλούμε την κυβέρνηση να παγώσει τις εξαγγελίες της για συνταγματική αναθεώρηση που εξυπηρετεί μόνο τους δανειστές, τους ακραίους μνημονιακούς της χώρας και τις ιδιοτελείς στρατηγικές μακροημέρευσης μιας «αυτοαναφορικής» πλέον ηγετικής ομάδας που έχει χάσει την -έστω περιστασιακή- κοινωνική «γείωση». Η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να γίνει στον καιρό της, με όρους εθνικής κυριαρχίας και όχι υπό καθεστώς μνημονιακής ετερονομίας. Γιατί, με τους αυτονόητους κανόνες τής λογικής και της πολιτειολογίας, ένα πολιτικό προσωπικό που παρέδωσε την ψυχή του στους δανειστές, είτε από συνείδηση είτε από ανικανότητα για να παραμείνει στην εξουσία, δεν εκσυγχρονίζεται, ούτε μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των συμφερόντων του Λαού και του Έθνους! Η Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.) λαμβάνει την πρωτοβουλία και απευθύνει ένα γενικό κάλεσμα για Κοινωνική Συνεννόηση, αυτοοργάνωση και ανάδειξη των τοπικών συλλογικοτήτων προκειμένου να διεξαχθεί μια ευρεία πανελλήνια Συνδιάσκεψη εντός του φθινοπώρου. Η ιδέα της Κοινωνικής Συνεννόησης προέκυψε από στελέχη τής ΕΝΥΠΕΚΚ που, από την άτυπη ίδρυσή της το 2010, σήκωσε το βάρος τής ανεξάρτητης και αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού μας προβλέποντας τα δεινά της μνημονιακής πολιτικής. Η Επιστημονική Ομάδα της ΕΝΥΠΕΚΚ και τα κοινωνικά στελέχη που την εμπιστεύονται στην Αθήνα και την επαρχία, έδειξαν συνέπεια, ήθος και μαχητικότητα κατά των μνημονιακών πολιτικών και σήμερα ηγούνται του Πανεθνικού Κινήματος της «Κοινωνικής Συνεννόησης». Η ΕΝΥΠΕΚΚ όμως θα συνεχίσει να παρεμβαίνει και ανεξάρτητα, με τεκμηριωμένες επιστημονικές ανακοινώσεις εξακολουθώντας να ενημερώνει τον λαό.
8.Ο λαός στο προσκήνιο-Προτεραιότητα στους νέους (-ες) μας!
Κάνουμε έκκληση στους νέους και τις νέες, που αξίζουν καλύτερης τύχης και μεταχείρισης από την πατρίδα, να επιδείξουν υπομονή και αξιοπρέπεια και να συμμετάσχουν στη νέα αναγεννητική προσπάθεια. Κυρίως σε όσους παραμένουν στη χώρα, που πρέπει να αποστρέψουν το πρόσωπό τους στα αίολα επιχειρήματα και τους ψυχαναγκασμούς τής μεταλλαγμένης και απροσδιόριστης «Αριστεράς» τού απροκάλυπτου «βαλκανικού νεοθατσερισμού». Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η μεγάλη ζημιά που έχει επέλθει στην αριστερή ιδεολογία και διαλεκτική σκέψη στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μπορεί να ξεπεραστεί με τη βαθύτερη κατανόηση της ιστορικής διαδρομής εκάστου και την επίδειξη εμπιστοσύνης στις σταθερές και υπερήφανες συνειδήσεις. Όσο και αν η σημερινή κατάσταση των Κοινωνικών Οργανώσεων (ιδιαίτερα των Συνδικάτων) προκαλεί απογοήτευση και αναχωρητισμό, οι νέοι πρέπει να θέσουν σε προτεραιότητα την ανασυγκρότηση των εργασιακών Σωματείων, των Σωματείων των ανέργων, των συνταξιούχων και όλων των τμημάτων της ευρύτατης Εργατικής Τάξης, που οι μνημονιακές πολιτικές ενοποίησαν ως το νέο κοινωνικό προλεταριάτο. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον άχαρο εργασιακό και συνδικαλιστικό αμυντισμό, που μόνο σε κατώτερα επίπεδα οδηγεί την εργασιακή ύπαρξη. Πρέπει να αξιώσουμε την εφαρμογή των κατακτήσεων του εργασιακού πολιτισμού! Μόνο ένας λαός που αφυπνίζεται και εγκαταλείπει την παθητικότητα, μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του. Και ο λαός είναι ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τη μόνιμη και διαρκή υποβάθμιση των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων τής χώρας!Οφείλουμε όλοι να αρνηθούμε το πρόγραμμα που μας καταστρέφει, μας ευτελίζει, μας μειώνει, μας λεηλατεί χωρίς προοπτική! Το εγχείρημα είναι δύσκολο, αλλά η υπέρβαση αναγκαία! Το νέο που επιβάλλεται να γεννηθεί μέσα από την καταστροφή, είναι υπόθεση ΟΛΩΝ μας!Οι Έλληνες, άλλωστε, ιστορικά, πάντοτε προτιμήσαμε την ελπίδα τής ελευθερίας και την …«αβεβαιότητα» της αυτονομίας και της αυτοδιάθεσης από τη βέβαιη ετερονομία και τον ευτελισμό, όσες προσπάθειες και θυσίες χρειάστηκαν να καταβάλλουμε! Για να υπάρχουν οι πολίτες, η Πολιτεία, η πολιτική, τα κόμματα, η κοινωνία…, πρέπει να υπάρχει κυρίαρχη πατρίδα με όλο το βασικό οικονομικό, θεσμικό, κοινωνικό, περιουσιακό ανθρώπινο πολιτιστικό της δυναμικό!Κράτη, λαοί και συλλογικότητες που συμβιβάζονται με τη διαρκή ετερονομία και απομείωση, χάνονται σιγά-σιγά από την ιστορία αφού αποστερούνται του ζωτικού εθνικού και κοινωνικού μένους! Γι’αυτό η Κοινωνική Συνεννόηση είναι άμεση και αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε! 
                                                                                                                                                                                                                                             
                                                                                      Αλέξης Π. Μητρόπουλος

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου