Οι σχολιασμοί της επικαιρότητας,Τα νέα και η εξέλιξη της είδησης,Τα πραγματικά γεγονότα,Το αγκάθι εκεί που χρειάζεται...
Ελευθερία του λόγου με αληθής είδηση,γεγονότα,θέματα κοινωνίας,Η Καθημερινότητα που μας απασχολεί όλους
Ρίξε αγκάθι εκεί που πρέπει,θες να καταγγήλεις κάποιο γεγονός επικοινώνησε και θα προωθηθεί στους αρμόδιους
Αγκάθι στα γεγονότα,και εκεί που αξίζει να το ρίξουμε...
Κάτω απο κάθε άρθρο έχεις την ελευθερία να μοιραστείς την άποψη σου.
Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star στις 3 Ιουλίου 2019 αναδείξαμε το πρόβλημα της προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Το βασικό ζήτημα ήταν η έλλειψη ράμπας για αναπηρικά αμαξίδια, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη την προσέγγιση του μνημείου για τους επισκέπτες με κινητικά προβλήματα. Η αποκάλυψη προκάλεσε άμεσες αντιδράσεις και κίνησε τις διαδικασίες για την επίλυση του ζητήματος. Ως αποτέλεσμα, στις αρχές του 2020, ο Δήμος Αθηναίων προχώρησε στην κατασκευή ράμπας για τα άτομα με αναπηρία που δεν είναι ορατή στον χώρο του Μνημείου, αφού είναι σε σημείο που δεν φαίνεται. Νομίζουν ότι αποκατέστησαν επιτέλους την προσβασιμότητα χωρίς όμως καμία ουσιαστική αλλαγή. Η κατάσταση στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, όπως και η περίπτωση του χαλασμένου ανελκυστήρα της Ακρόπολης έφεραν ξανά στην επιφάνεια τις χρόνιες ελλείψεις και την αναγκαιότητα για καθολική προσβασιμότητα σε δημόσιους και ιστορικούς χώρους. Καλό είναι λοιπόν δημοσιογράφοι και πολίτες να προβάλουμε και να φωνάζουμε κάθε μέρα για την επίλυση παρόμοιων περιστατικών. Γ. Ρ.
Προσοχή! Ιδιαίτερα σημαντική ενημέρωση για τον κίνδυνο μείωσης ποσοστού αναπηρίας και χρονικής διάρκειας ισχύος του πιστοποιητικού αναπηρίας από τη Δευτεροβάθμια Επιτροπή των ΚΕΠΑ, όταν εξετάζει προσφυγή του ασφαλιστικού φορέα
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πιστοποιητικό αναπηρίας με την ένδειξη "εφ’ όρου ζωής" είναι πολύ σημαντικό και κρίσιμο έγγραφο για την ζωή μας είτε έχει εκδοθεί από υγειονομική επιτροπή ΚΕΠΑ είτε από υγειονομική επιτροπή που νόμιμα λειτουργούσε έως τις31/8/2011.
Επιστολή στον Πρωθυπουργό
Δυστυχώς, δεν θα σταθώ αυτήν τη φορά στα ζητήματα του Δημοσίου – μόνο- αλλά θα σταθώ και σε αυτά του ιδιωτικού τομέα.
Σπουδάζω εδώ και 4 χρόνια, με επιδόσεις αξιοπρεπείς. Έχω βιώσει ελάχιστη διάκριση λόγω αναπηρίας στο πανεπιστήμιο, και αρκετή στην πόλη γέννησης μου λόγω σεξουαλικότητας. Τα παραπάνω με οδήγησαν στο σημείο να έχω μεγάλη ανάγκη για υποστήριξη, και πρόσβαση σε πιο φιλικά εργασιακά περιβάλλοντα, ή γειτονιές της Πρωτεύουσας.
Ως ανέφερα, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι με μια αναπηρία, διακρίσεις λόγω αυτής, και μια άλλη σεξουαλικότητα – που συνεπάγεται με αδήριτη διάκριση- ως πολίτης του κράτους, έχω ανάγκη στήριξης. Δυστυχώς όμως η ευθύνη πέφτει αποκλειστικά και μόνο σε εμένα, που με μια σύνταξη αναπηρίας, καλούμαι να νοικιάσω σπίτι, να πληρώσω τις θεραπείες για την υγεία μου, να κανονίσω τα προς το ζην μου, και ούτω καθεξής. Και αυτό γιατί; Επειδή λόγω αναπηρίας , κυριολεκτικά ΔΕΝ με παίρνει ΚΑΝΕΙΣ για δουλειά.
Επαναλαμβάνω, έφυγα απ’ την επαρχεία για να γλυτώσω την διάκριση, και την βιώνω στην Αθήνα, φανταστείτε πόσο ακραία φορτικό, είναι να προσαρμόζομαι διαρκώς ο ίδιος στο περιβάλλον, και να αναζητώ απεγνωσμένα χώρους που θα με δεχτούν, απλά όπως γεννήθηκα. Δυστυχώς δεν μπορώ να αναμένω τις 1000 θέσεις ΔΥΠΑ οι οποίες προκηρύσσονται μερικές φορές το χρόνο, και αναγκάζομαι να ψάξω λύση σε ιδιωτικές εταιρείες.
Σε καμία περίπτωση, δεν υποτιμώ κανενός είδους εργασία. Όμως αναγνωρίζω, τι είναι πιο βιώσιμο , και τι όχι στην αγορά εργασίας για κάθε άτομο ξεχωριστά. Παρακάτω, θα σας αναφέρω παραδείγματα διακρίσεων που υπέστησα και προτάσεις λύσης. Πριν στραφώ στο κύριο ζήτημα, που είναι η εργασία των ΑΜΕΑ, θα αναφέρω και αυτό της ενοικίασης κατοικίας – μόνο στην επόμενη παράγραφο.
Στις 22 Οκτωβρίου του 2025, ερχόμενος να νοικιάσω στην Αθήνα, στην περιοχή των Εξαρχείων, βίωσα την πρώτη ματαίωση. Προέβησα σε προφορική συμφωνία, με ιδιοκτήτη σπιτιού και μεσίτη, για την ενοικίαση κατοικίας. Ήμασταν εκατέρωθεν πολύ πρόθυμοι για το επόμενο βήμα, ενώ είχε συμφωνηθεί η ώρα υπογραφής του συμβολαίου. Ώρες αργότερα έλαβα SMS απ’ την μεσίτρια , ότι οι ιδιοκτήτες προέβησαν σε αναζήτηση του ονόματος μου σε πλατφόρμα, και επειδή μιλούσα ανοιχτά για την αναπηρία μου, φοβήθηκαν και με απέκλεισαν από ενοικιαστή. Με τη λογική φευ, ότι «Πως αυτός ο άνθρωπος θα μας εγγυηθεί ότι θα πληρώνει, εφόσον αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο; Φοβόμαστε!». Αγαπητοί κρατικοί λειτουργοί, κάτι τέτοιο είναι ενάντια στις αξίες μου, και ελπίζω και στου μέσου Έλληνα, όμως το οικονομικό σύστημα, η άγνοια και η έλλειψη πρόνοιας, έχουν αποσαθρώσει κάθε ενσυναίσθηση και ανθρωπιά.
Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα, που εμπερικλείει απλώς έναν αφελή μεσίτη, που είπε στα ίσια ότι αποκλείστηκα από το βασικό μου δικαίωμα στη στέγαση, λόγω αναπηρίας. Καταπάτηση της αρχής ισότιμης μεταχείρισης. Όταν μεν απευθύνθηκα στον συνήγορο του Πολίτη, αντιλήφθηκα πώς δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλαίσιο για κάτι τέτοιο.
Σε επόμενες περιπτώσεις, είχα την ανάγκη να μιλήσω σε επιχειρηματίες ζητώντας δουλειά. Εκεί, είχα πολλές θετικές απαντήσεις. Η επικοινωνιακή μου ικανότητα, και η εξωτερική μου εμφάνιση ήταν άρτιες ( γελοίο που αναγκάζομαι να το πω, αλλά το υπολογίζουν αρκετοί εργοδότες ) , όμως όταν τόλμησα να κάνω το λάθος, και να μιλήσω για τις ανάγκες ευλογών προσαρμογών ως άτομο με αναπηρία, υπέστησα ακαριαίες διακρίσεις.
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, Υπουργοί, και δημόσιοι λειτουργοί, σας ρωτάω ευθέως. Ελέγχει κανείς τους επιχειρηματίες ή λοιπούς ιδιώτες ( ιδιοκτήτες κατοικιών) για το πώς να συμπεριφέρονται σε άτομα με αναπηρία;
Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, αλλά αν δεν πληρούμε ( τα ΑΜΕΑ) τα χαρακτηριστικά εργαζόμενου της Άριας Φυλής, δεν είναι δικό μας πρόβλημα, αλλά της κοινωνίας. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μια προφορική φράση «Έχουμε γίνει χίλια κομμάτια για αυτούς!» και να σταθώ στην ανάγκη αλλαγής, και αυστηροποίησης των ελέγχων σε τέτοιες περιπτώσεις.
Θα αναφέρω τρία περιστατικά:
1)Συνομιλώ με επιχειρηματία της εστίασης, και όταν αναφέρω την αναπηρία μου, χωρίς να έχει καμία γνώση της σημασίας των εύλογων προσαρμογών, μου απαντάει «Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα». Σαφώς μετά απ’ αυτό – αφού στην αρχή είχαν όλα προχωρήσει, μισθοί, ωράρια- μου είπε «θα σε ενημερώσω για το πότε θα έρθεις» κάτι που δεν έγινε ποτέ.
2)Σε δεύτερη περίπτωση, έτερος επιχειρηματίας, μου είπε ότι «Δεν έχει σημασία τι έχεις και τι όχι, εγώ το καταλαβαίνω, αλλά οι συνεργάτες σου; Αν χρειαστεί να λείψεις έστω και πέντε λεπτά; Πως θα το διαχειριστούν;» κάτι που ξεκάθαρα δείχνει, πως δεν αφορά κανέναν η μάχη μας, και είναι και πολυτέλεια να έχουμε ανάγκες ευελιξίας ωραρίου ή διαλλείματος.
3)Ενώ στην Τρίτη περίπτωση, άκουσα το επικό «Και εφόσον έχεις αυτό το (άκουσον άκουσον) πρόβλημα, πως θα δουλέψεις μόνος σου; Πως θα κλείνεις και θα ανοίγεις το μαγαζί;» κάτι που σαφώς δείχνει απόλυτη άγνοια.
Δυστυχώς αγαπητοί λειτουργοί του κράτους, οι νόμοι, οι κανονισμοί κ.λ.π, δεν γίνονται κατανοητοί και σαφείς στους συμπολίτες μας. Αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη για αλλαγή, και άμεσες παρεμβάσεις από μέρους σας. Στην ιδέα πως έστω και ένας άνθρωπος, πέραν εμού, βιώνει κάτι τέτοιο , θεωρώ ότι είναι επιτακτική ανάγκη, να γίνουν άμεσα υλοποιήσιμα τα αιτήματα που θα παραθέσω παρακάτω.
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, κυρίες Υπουργοί. Θέλω να λάβετε σοβαρά υπόψιν όσα σας ανέφερα, και να βρείτε θεσμική και άμεση λύση, στο ζήτημα που αντιμετωπίζω τόσο εγώ, όσο και χιλιάδες ακόμη συμπολίτες μας. Η πίεση και η φθορά που νιώθω είναι μη βιώσιμη, και ως πολίτης με δικαιώματα – και υποχρεώσεις- απαιτώ κατανόηση, για εμένα και για όλους. Δεν ζούμε σε ζούγκλα, αλλά σε οργανωμένη πολιτεία – η έστω έτσι πιστεύω.
