Η οικογένεια αποτελεί το σημαντικότερο φορέα ανάπτυξης και κοινωνικοποίησης του ατόμου. Μέσα σε αυτή το
άτομο διαμορφώνει το χαρακτήρα του και μαθαίνει τους ρόλους του Προϋπόθεση για την ομαλή ανάπτυξή του είναι η
σταθερή συνοχή στην οικογένεια και οι καθαρά προσδιορισμένοι ρόλοι. Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις και η ανοιχτή
επικοινωνία μεταξύ των συζύγων οδηγούν στην αντιμετώπιση σχεδόν κάθε
προβλήματος. Τα συναισθήματα που
δημιουργούνται στο οικογενειακό περιβάλλον αυξομειώνονται, ανάλογα και
με τα προβλήματα που εμφανίζονται.
Η απόκτηση ενός παιδιού με κινητική
αναπηρία είναι ένα από τα προβλήματα που θα κλονίσει τη συνοχή της οικογένειας και θα διαταράξει την
ισορροπία των σχέσεων. Η οικογένεια έχει να αντιμετωπίσει
εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις. Οι γονείς περνούν μια
σειρά συναισθηματικών σταδίων μέχρι να αποδεχθούν τη
διάγνωση της αναπηρίας του παιδιού τους. Η σειρά αυτών
των σταδίων δεν διαφέρει από αυτή που ακολουθεί την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Οι οικογένειες που λειτούργησαν ενωμένες πριν την εμφάνιση του ανάπηρου
παιδιού, σε δύσκολες καταστάσεις, θα καταφέρουν και τώρα
να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που εμφανίζονται και να έλθουν
πάλι σε μια ισορροπία Με διαφορετικούς ρόλους βέβαια και
πιο επιβαρυμένης σχέσεις όμως περισσότερο δεμένες. Επειδή
τα στάδια που περνά ένα παιδί με αναπηρία είναι αρκετά
καθώς μεγαλώνει, η σχέση των γονέων κινδυνεύει να διαταραχθεί. Τα συναισθήματα που προκαλούνται στους γονείς,
από την ύπαρξη ενός παιδιού με αναπηρία στην οικογένεια, είναι συνήθως, συγκεχυμένα και πολύ έντονα. Αναπτύσσουν
δε διάφορες άμυνες, ανάλογα με την προσωπικότητά τους. Οι
διαφορές στην συμπεριφορά των αδελφών συνδέονται στενά
με το πώς μεταχειρίζονται το κάθε παιδί οι γονείς. Υπάρχουν
αρκετά πρακτικά και λειτουργικά προβλήματα στην οικογένεια
που αφορούν την πρόσβαση, τον εξοπλισμό και τη φύλαξη
των παιδιών. Οι γονείς βιώνουν καθημερινά την απόρριψη και
οδηγούνται στην κοινωνική απομόνωση όμως η στάση του
κοινωνικού περιβάλλοντος εξαρτάται κατά
ένα μεγάλο βαθμό και από την ίδια την οικογένεια. Στο σχολείο η οικογένεια αντιμετωπίζει πρακτικά προβλήματα που
αφορούν την μετακίνηση και την κτιριακή
υποδομή, την αρνητική στάση των άλλων
παιδιών και των γονέων τους, τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τους
που θα νοιώσει την αναπηρία ακόμα πιο
βαριά μέχρι να προσαρμοστεί. Οι δυσκολίες που έρχονται από την κινητική του αναπηρία προσθέτουν
άγχος και απογοήτευση, όταν η σχολική επίδοση μειώνεται.
Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο η ανάγκη του να είναι καλός
μαθητής είναι μεγαλύτερη. Η εφηβεία προσθέτει και άλλα
προβλήματα. Η αδυναμία του εφήβου να παρευρίσκεται στις
παρέες των συμμαθητών όταν βγαίνουν βόλτα, η ανασφάλειά
του όταν μιλά με το άλλο φύλο και η απογοήτευση δημιουργούν ένταση και θυμό για την αναπηρία του. Ο δε γονέας προσπαθώντας να καλύψει το κενό δημιουργεί περισσότερη
ανασφάλεια. Η οικογένεια λοιπόν για να αντιμετωπίσει όλες
αυτές τις συνθήκες που δημιουργούνται με την απόκτηση και
την ανατροφή ενός παιδιού με αναπηρία, χρειάζεται καθοδήγηση και υποστήριξη. Ακόμα και τότε θα αντιμετωπίσει δυσκολίες και προβλήματα η διαφορά θα είναι ότι «θα ξέρει πώς».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου